در باب نخست وزیر لوکزامبورگ

نخست وزیر لوکزامبورگ (Xavier Bettel)، دومین یا سومین سیاستمداریه که همجنسگراییش رو علنی کرده و با مردی که چند سال باهاش در ارتباط بوده حدود دو سال پیش به طور رسمی ازدواج می کنه.

اخیراً هم توی ملاقاتی در کاخ سفید که سران چندتا کشور دیگه به همراه همسرانشون بودن این آقا و همسرش هم حضور داشتن و در یک عکس دسته جمعی که همسران سران توش بودن همسر این آقا هم بوده. جالبه که توی پیج فیس بوک کاخ سفید که این عکسو انتشار می دن توی کپشن عکس اسم تک تک "همسرانِ خانم" آورده می شه، ولی اسم همسر نخست وزیر لوکزامبورگ آورده نمی شه که این یک نشونه ی بارز homophobia در سطح حکومت امریکاس... به فاصله ی یکی دو روز بعد کپشن ویرایش می شه و اسم این آقا اضافه می شه و این به برکت توپ و تشرها و واکنش های مردمی در فضای مجازی بود.

من اصلاً بحثم این نیست که همجنسگرایی و دگرباشی جنسی خوبه یا بده، ما این آدما رو قبول داریم یا نداریم، این افراد گناه می کنن یا نمی کنن، این آدما مریضن و باید درمان بشن و یا افراد عادی ای هستن که حق زندگی دارن... چون داستان درازیه و مسلماً جهت گیری ها و نقطه نظرهای مختلفی راجبش وجود داره که واردش نمی شم.

چیزی که در رابطه با این سیاست مدار برام تحسین برانگیزه همجنسگراییش نیست، بلکه جسارت و قدرتی که داره در نشون دادن اون چیزی که واقعاً هست. این کم چیزی نیست که مقام و منصب به این بزرگی داشته باشی و خیلی راحت و محکم به دنیا نشون بدی که همجنسگرا هستی...چیزی که هنوز تابو هست در دنیا و نزد خیلی کشورا و خیلی افراد زشت و ناپسند انگاشته می شه و محل قضاوتای ناجوره.

وقتی این عکسو دیدم با خودم فکر کردم که چقدر قوی... و چقدر خوب یه آدم می تونه با موجودیت خودش کنار بیاد و بهش احترام بذاره و بگه "من اینم". خیلی از آدما و خیلی از ماها به دلایل متعددی از خودمون فرار می کنیم و از اون چه که هستیم می ترسیم و مدام خودمونو توی پستو می کنیم.

این آدم یک جمله ی خوبی گفت درباره ی گرایش جنسیش: "من فقط یک زندگی دارم و نمی خوام پنهانش کنم"... ازش بت نمی سازم، بلکه فقط بخاطر همین خصوصیتش که جسارتش باشه تحسینش می کنم و بهش می گم دست مریزاد.