١٠ خرداد ٩٦

واقعاً ترجیح می دم پسری به من احساس و عاطفه نداشته باشه. می خوام یه زندگی بدون حس بدهکاری رو داشته باشم... نه این که هر ساعت عین این آدمایی که چکشون برگشت خورده تنم بلرزه از این که هر لحظه ممکنه در خونمو بزنن.

حالم بهم می خوره از کسی که همه ی رفیقاش بهش به شوخی فحش پایین تنه می دن و هیچ ناراحت نمی شه و غش غش می خنده ولی منِ بدبخت که یه ذره اینور اونور حرف بزنم چون که "محبوبشم" بهش برمی خوره و یک ماه می ره تو قیافه. 

پ.ن: پست رو اصلاح کردم چون حس کردم درست نیست به اون کسی که حتی هیچ احدی اینجا نمی شناسش بدگویی شه. عصبانی بودم از دستم در رفت...عذرخواهی.