شک ندارم...

ساخت وبلاگ

شک ندارم که اینجا خانه ی من نیست... خانه ی زیبایی هم نیست...

من موندم چرا وقتی که خیلی از آدما می دونن که دیر یا زود (که البته به زودی) دیگه نیستن توی زندگیمون بازم دو دستی گریبان مارو چسبیدن و می خوان ما هیچ جا نریم و برای خودمون زندگی نکنیم؟؟؟؟؟

چرا روحیه ی آزادمنش سرکوب می شه؟؟؟ چرا روحیه ی اهل سفر و رهایی سرکوب می شه؟

اولین بار که توی یه کشور دیگه بودم و با سبک سفر اروپایی ها آشنا شدم فهمیدم که زندگی و حیات به سبک دیگه ای هم وجود داره... خارج از چارچوب مزخرف خونواده، رها و آزاد با یه کوله پشتی و یه محل اقامت ارزون قیمت و کلی ماجراجویی...

حالا دیگه شک ندارم می خوام پشت کنم به همه چیز و بذارم برم...

پ.ن: دوست عزیزی پست گذاشته بود که بخاطر بچه بازی ها و جو بیخود اینجا مدتی کامنتاشو بسته. دقیقاً حرف دل منو زد و دقیقاً منم به همین دلیل این کارو کردم که مدتی گوشم از شنیدن یه سری کامنت هایی که در حد بچه ی پیش دبستانیه خالی باشه.

چند ساعتی گذشت......
ما را در سایت چند ساعتی گذشت... دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : athe-statue19 بازدید : 55 تاريخ : شنبه 20 خرداد 1396 ساعت: 6:02