تجربه ی تست مدلینگ

بله...مدل شدن و مدلینگ در ایران و فرهنگ ایرانی کار پست و چیپی تعریف می شه و چندان روی خوشی به اون نشون داده نمی شه. بهتره بگم اساساً هرچیزی و هرکاری که مربوط به بدن و تن باشه مبتذل و سطح پایین تعریف می شه و کلاً توی این فرهنگ بدن امریه که باید سانسور بشه و همواره نامرئی باشه.

کلاس نقاشی ای که می رم استادم پیشنهاد مدل شدن بهم داد...این مدلینگ از جنس مدل لباس شدن و مُد و فشن و چاپ شدن عکسم توی مجلات نیست مسلماً. برای یه کار هنریه که هنرجوها چهره و بدن منو طراحی و نقاشی می کنن.

از این پیشنهاد یه جورایی خوشحال شدم، چون دوست داشتم یه کار جدید و متفاوت رو امتحان کنم برای یه مدت... اصولاً تجربه ی ناشناخته هارو دوست دارم و دوست دارم که نقطه نظر و دیدگاه خودم رو راجب این کار پیدا کنم و بعداً حتی مفصل راجبش بنویسم.

اول از همه ازم پرسید که چقدر با بدنت راحتی؟ خیلی خجالتی هستی یا خیلی راحت و آزاد؟ گفتم یه حالت میانه م...

گفتم توی ایران عموماً مردم با بدنشون راحت نیستن و خود سانسوری دارن، گفت درسته...من خودم که توی اروپا تحصیل می کردم یه جاهایی بود که دانشجوها حمام عمومی داشتن و دوش می گرفتن و همه لخت بودن و فقط ما ایرانیا و عربا بودیم که شورت می پوشیدیم و براشون واقعاً عجیب بود. تا اینکه تصمیم گرفتم مدل برهنه نقاشی بشم تا این تابو برام بشکنه...

حرفاشو که می شنیدم با خودم فکر می کردم که اون یه مرده و این همه براش سخت بوده شکستن این تابو براش، من که یه دخترم چی بگم؟ کارم خیلی سختتره چون همیشه متهم به بدکاره بودن می شن زنان و دخترایی که مدل می شن، چه برهنه و چه غیر برهنه، فرقی هم نمی کنه.

یه پیرهن پوشیدم و استادم تست گرفت ازم. روی صندلی چندتا پوز گرفتم و گفت بدنم ورزیده س و پوزهای زیبایی می گیرم...

لباسمو عوض کردم و یه تاپ و لِگ پوشیدم، گفت پوزهای خیلی متنوع و فعال بگیر بدون این که فکر کنی... نتونستم اونقدر خوب باشم، مضطرب بودم...خودم نبودم...

گفت برای مدل نقاشی مناسبی اما برای مدل طراحی نه، هروقت لازم شد بهت می گیم بیای.

حس خوبی پیدا کردم از این که این شانسو دارم که یه کار متفاوتی رو تجربه کنم ولی در عین حال غمگین بودم که چقدر همه چیز علیه من ها و ماها هست... زندگی توی یه مشت تناقض واقعاً چیزی جز اذیت و آزار نداره...پیر می کنه آدمو.