سورن

سورن رو از دوره ی لیسانس می شناسم. همکلاسیم نبود، دو ورودی بعد من بود ولی به واسطه ی فعال بودنش توی خیلی زمینه ها با من هم آشنا شد و تا به امروز هم با هم دوستیم. پسر مهربون و بی غل و غشیه و کوچکترین بد جنسی ای توی ذاتش ندیدم. عشق عجیبی هم به استادای فسیل و پیر پاتال داره و می شه گفت هر استادی که حوزه ی مطالعاتیش مربوط به مسائل اجتماعی عهد بوق ایران باشه رو با تمام وجود پیگیرش می شه.

سورن حقیقتا بچه ی خوبیه و خیلی جاها به من لطف هایی کرده که شرمنده ش شدم، اما مشکل اساسیش همون اخلاق کس لیسیشه. زیادی پیگیر بعضی دخترا و به خصوص من هست، جوری که یک روز نمی شه که به بهانه ای با من احوال پرسی نکنه. محبت خوبه، اما افراط توی محبت نتیجه ی عکس ایجاد می کنه توی طرف مقابل و جسارتاً کس لیسی برداشت می شه. بابت هر مسئله ی کوچیکی زنگ زدن و مسیج دادن حقیقتا ضرورتی نداره، شایدم بنده خدا منو توی تخیلاتش دوست دخترش می بینه. البته من هرگز رفتار دوست دخترانه باهاش نداشتم و همیشه منو "دوست و خواهر" خطاب قرار می ده.